domingo, 3 de febrero de 2008



EL PÉNDULO DE LOS DÍAS


No puedo ebitarlo. JR a buelto a las andadas. Me llama, me buska, me korteja, me inbita a kedar con él. Eso me gusta porke JR me gusta. No lo boi a negar. Me sentí muy alagada, kuando me inbitó a zenar el biernes pasado. Todo estubo delizioso: el bino, las kokotxas, la konbersazión, todo. Pero tampoko boi a negar ke me da miedo. Ya se le nota mutsho en los ojos, en la mirada, los efektos de su adikzión a la kokaína, según él ya superada. O sea ke está reabilitado, según me dize. La ansiedad con la bebida no la puede disimular. Su alkolismo es ya ebidente. Ensegida me biene a la mente la terrible anékdota de Burroughs, ke le boló la kabeza a su mujer (i no la manzana ke sostenía), en Méjiko, kuando se puso a hazer de Gillermo Tell bajo los efectos de la droga. También la imajen de Raymond Carver estrellándole una botella en la kabeza a su mujer, bajo los efektos del impreszindible alkol, para él ke era alkóliko (i dejó de beber i kanbió de pareja). De berdad ke no kiero perder la kabeza en el sentido metafóriko i menos aún en el literal. Komo amigos estamos bien, karo JR.


Konbersazión en la Rambla dels Estudis. Sábado por mañana -o sea ayer-. Paseo por las Ramblas kon mi amiga V. Regodeo en la Rambla dels Estudis. El día está de kómplize. Diskutimos sobre feminismo i matshismo. Me sorprende la simpleza de su idea del matsho. Para mí el matsho no es tanto o no es sólo el seksista ke menosprezia a las mujeres, dibide los roles kon kriterio seksista i todas esas kosas tan kretinas. Es más grabe para mí -i beo ke mutshas mujeres, feministas inkluso no lo aprezian así- la aktitud del ombre mobido siempre por una brutal boluntad de poder, ke no entiende la sensualidad de la bida, ke reduze la bida seksual a la deskarga de semen, que es una deskarga de poder, ke ignora el plazer konpartido kon la pareja, mutsho más profundo i pletórico. En pokas palabras, para mí el berdadero matsho matshista -kon redundanzia i todo- es el ombre mobido siempre por el ímpetu de imponer su poder fáliko (i su pobre plazer konsiste kuando más en eso). Los demás detalles bienen de este fondo bestial i primitibo. Las mujeres ke no perziben esto o lo dejan pasar son kasi siempre bíctimas de la parte más oskura de las relaziones de pareja. Me pregunto kuánto no tiene ke ber esto que digo con la persistente biolencia kontra las mujeres en toda Europa. Biolencia asesina. Las medidas legales son impreszindibles, pero nada kanbiará de berdad en este tema asta ke cada mujer no aprenda a manejar la boluntad de poder fálika ke tan nítidamente distinge a ziertos ombres. Así ke, keridas mujeres, keridas konjéneres, kuidado, mucho kuidado kon esto.


Aires salvadoreños. Me escribe WIN, escritor salvadoreño residente en Suiza. Me ofrece datos i bínkulos kon sus textos i kon un importante sektor de la gran poesía ke siempre se a echo en Amérika Latina, antes de Darío, kon el propio divino Darío i después de él. Invito a WIN a ser parte de este blog. Bienbenido, el día en ke así lo dezida. Sólo una pekeña diskrepanzia. Dize mi nuebo amigo ke no me esmere mutsho en buskar más allá de la muestra de poesía ke él me manda, porke según él no hallaré mutshas diferenzias en lo ke enkuentre en otras latitudes latinoamerikanas. Akabo de dar kon un echo empíriko ke, a mi parezer, kontradize esa opinión. Se trata de la publikazión, en diciembre pasado, de Pulir huesos. Veintitres poetas latinoamericanos (1950-1965) por Círculo de lectores / Galaxia Gutenberg. Me llebo el libro a mis frekuentes biajes de las últimas semanas i no puedo leerlo con la kalma nezesaria. Pero kon las inkursiones ke e echo me a bastado para deskubrir autores de una poesía intensa i profunda. Me an llamado la atenzión poetas ke nunka abía oído nombrar, como Francismo Magaña, Laura Solórzano, Josu Landa, Edgardo Dobry (kuyo nombre asozio con Barcelona, donde bibe i eskribe, o sea ke a éste sí lo abía oído nombrar i más aún leído) y Mauricio Medo. Lo que apareze de ellos en la muestra o antolojía no me pareze homolagable a lo ke hazen los poetas del montón. Kada bez Amérika Latina me impresiona más. Sobre todo en lo que toka a la kanzión, ke es lo ke más me interesa.



TIENE GRACIA


Korkobado mártir i (aora) santo. Akabo de leer una entrebista al Korkobado, sí a Jabier Korkobado. Tenía años desaparezido, al menos para mí, que soi bastante beleidosa i me puedo artar de algien i luego regreso a él komo si nada i kon ferbor inusitado. Me azen grazia sus argumentos y motibos para bibir aislado en Almería. Después de gran mártir del punk, práktikamente se a metido a santo, a kausa, por lo ke obserbo, del amor y la ternura -ya no de pániko- de su aktual akonpañanta. Ya lo dezía Dante, ke el amor muebe al sol i a las demás estrellas del firmamento. O para dezirlo en punk kutre avant la léttre, pueden más un par de tetas ke un par de bueyes kon una karreta. Me dan mogollón de ternura su alusiones al bolero. ¿Kómo olbidar akel diskazo, oi inkonsegible -yo lo konserbo, para ke os dé enbidia, ja, ja- kon akel título pleonástiko de Boleros enfermos de amor. (ai algo más enferno de amor, en sí, ke el bolero?) Rekuerdo partikularmente uno, ke todabía de bez en kuando me suena en el majín. Se titula "Pánico". Lo konozéis? Lo rekordáis? Akí está la letra,


Pánico,
siento mucho pánico de amar,
de aceptar la terrible realidad,
de volver a ser juguete del amor.

Pánico,
siento mucho pánico de dar
en mis besos toda mi ansiedad,
soy juguete del amor de la desilusión.

Y ahora tú
con tenues golpes de ternura
llamas a mi dentro, vacilación,
siento pesar en mi amargura.

Tú, tú puedes ser
felicidad, quizás ternura
pero en realidad
lo que yo siento es ....

Es pánico,
siento mucho pánico de amar,
de aceptar la terrible realidad,
de volver a ser juguete del amor.

Y ahora tú
con tenues golpes de ternura
llamas a mi dentro, vacilación,
siento pesar en mi amargura.

Tú puedes ser
felicidad, quizás ternura
pero en realidad
lo que yo siento es ....

Es, es, es pánico,
siento mucho pánico de amar,
de aceptar la terrible realidad,
de volver a ser juguete del amor.

Dejo para otro día un paseo por el bolero i el tango las dos grandes pasiones de mi padre ke me a inkulkado, lamentablemente sólo en parte, porke en este tema no le llego ni a uno de sus tobillos.

2 comentarios:

Ekatl dijo...

Ahirez de Amérika.
Hay barihoz planoz a leher en mi menzage anterihor. Primero: ke el univerzo de pohetaz ez tan laverintiko ke nexezitarihamoz xien vidaz para leerloz a todoz. Zegundo: ke el pumto de referenxia zon loz pohetaz kláxikoz, del ziglo de oro (y en amerika loz pohetaz del perihodo klaxiko kontenporanehoz de Netzahualcoyotl), adelante la generaxion 98, del 27 y del 50. Terxero:al otro lado del txarko komo en ezta latitud ecsizte una tendenxia generalissada (leitmotiv)y lo nobedozo ez el eztilo personal, azi ke UNO no puede rekomendar maz ke doz o trez pohetaz, lo demaz keda a KRITERIHO PERZONAL del lektor. Pero algo nuebo para agregar ezta vess, y que poziblemente zea inedito ez la pohezia INDIGENA (no indigenista) sino la eskrita en los idiomaz naturalez de cada puheblo (maya, náhuatl, aymara, mapuche, exzetera) ke ezta florexiendo komo otro boom en "universidades indígenas" (peze a los vatixinios de los nekrologicoz que dekretan y publikan eskelas de defunxion pohetika, filozofika, etc)...deziha, que mutxa de ezta pohezia indígena ezta traduxida al espagnol standar.
De nuevo dejo aki laz direxiones para dar una ojeada donde se puede leher poetas de todo el kontinente que ezcriben zegun laz tendenxiaz tradixionalez:
www.poemaspoetas.com
www.artepoetica.net
www.poesia.com
http://laberintodeltorogoz.blogspot.com

hasta pronto: WIN

pasodezebra dijo...

Estimado WIN:
Primero, gracias por su comentario -¿no será mejor que nos tuteemos / me voy a tomar esa libertad- y perdón por no haberte contestado antes. Mi trabajo me exige viajar mucho, y estos últimos 15 días han sido muy agitados y absorbentes para mí.
Por lo demás, tienes toda la razón. Cada quien se va formando su pequeño listado de preferidos, tanto en poesía como en la canción, que es lo que más me atrae y gusta a mí. Tomo nota de los nombres y datos que me pasas. Cuando me sea posible haré una exploración de esos nombres que mencionas en mi e-mail (pazodezebra10@gmail.com). Pero como te digo, me interesa más la canción. ¿Qué me puedes decir de esto respecto de Centro América? Otras partes del continente son más conocidas por mí. Me refiero sobre todo a la canción no comercial que se esté componiendo ahora, aunque no me disgusta -al contrario me encanta- lo que quede de canción tradicional renovada.
Adeu. K.